Σκέψεις, σκέψεις...

22.5.13

Με αφορμή πάντα, μια συζήτηση, με έναν καλό φίλο (πάντα), σχετικά με το ποιον θεωρούμε "δεδομένο". Θεωρούμε μια φίλη; δηλαδή, δεν σκεφτόμαστε πως θα ακουστούν αυτά που θα πούμε, ούτε τη γνώμη που θα σχηματίσει για μας, ούτε φυσικά πως θα το "πάρει", γιατί για μας, θα είναι πάντα εκεί και θα μας ανέχεται, το ίδιο ισχύει βέβαια και για τον σύντροφο μας, τα αδέρφια μας κτλ. Μήπως όμως την τελευταία φορά που μας έκαναν κάτι τέτοιο καταλήξαμε να λέμε : " Δεν με εκτίμα", "Δεν μου άξιζε αυτό", "Με θεωρούσε δεδομένη/ο". 
Κάπου εδώ, με πιάνει το "Κάρυ Μπράτσο" μου και αναρωτιέμαι, ποιόν άραγε θεωρούμε το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας;  Πάντα καταλήγω στην ίδια απάντηση: Η Μητέρα! 

Αυτή που θα ανησυχεί συνέχεια για εμάς, που θα μας αγαπάει πιο πολύ απο την ζωή της, που θα μας κυνηγήσει για να φορέσουμε μια ζακέτα (ακόμα και το καλοκαίρι!) Θες, δε θες είναι το πιο σημαντικό άτομο, άλλωστε από αυτήν διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου! 

Το μοναδικό άτομο που δεν θα προλάβεις την κλήση, θα την πάρεις τηλέφωνο αμέσως  και θα σου πει "Τι έγινε παιδί μου; τι έκανες; ανησύχησα!" και άλλα πολλά. Προσοχή: Μην την θεωρήσεις ποτέ δεδομένη, δείξε την αγάπη σου πριν να είναι αργά! Όπως λέει ο λαός "Μάνα είναι μόνο μια!" 

 
(Για να ξε-μελαχωλίσουμε!)

2 σχόλια:

  1. Λες ε; Γι' αυτό όταν τσακώνομαι με τον καλό μου (σπάνια), λέω από μέσα μου "Θέλω τη μαμά μουυυυυυ";;; Χαχαχα!
    http://www.youtube.com/watch?v=PshT1d-_zsI

    ΑπάντησηΔιαγραφή